Beste Anne-Franker, heb je ook leuke herinneringen en wil je deze met ons delen, schrijf dan een kort verhaaltje en zend dit dan aan ons <<click here>>
In 1959 wordt tijdens de handenarbeidles aandacht besteed aan het bakken van "miniatuur steentjes" voor het op schaal kunnen bouwen van een huis of zo. Diezelfde middag staat de heer Van Amelrooy voor de klas en schrijft het een en ander op het bord met zijn rug naar de klas. Volkomen onverwacht treft hem een regen van steentjes op het achterhoofd. Impulsief duikt hij in elkaar en als hij opstaat en de klas inkijkt ziet hij daar dertig leerlingen met stomheid geslagen hem aankijkend met uitzondering van Kareltje Pors....... die was zijn tas alvast aan het inpakken.
Op vrijdagmiddag zijn er voor de meisjes z.g. handwerklessen op de bovenste etage van de school. Allen zijn ingespannen bezig om naald en draad te hanteren als er plotseling een heftig geroezemoes klinkt. De lerares kijkt vragend rond maar merkt niet dat een jongen (o.a. ik zei de gek) die via de dakgoot (!) naar het raam is gekropen, aldaar allerlei rare gebaren maakt.
Als in 1960 de bovenste lokalen verbouwd worden, blijken een 12-tal jongens (en ik meen ook 1 of 2 meisjes) kans te hebben gezien om via een luik in één van de klaslokalen op de zolder van de school te klimmen. Net als de laatste het luik achter zich wil sluiten kijkt een leraar omhoog en herkent één van de jongens (mij dus). Hij roept dat ze allemaal naar beneden moeten komen doch kan zelf niet bij het luik. Inmiddels zijn de deugnieten via een andere uitgang van de zolder ontsnapt en zitten alweer in de klas als de leraar nog staat te wachten op een mogelijke vangst van de dader. Als hij later mij ziet, moet ik als straf 500 maal een regel uit het schoolreglement overschrijven . Na inlevering valt het de leraar op dat er 12 verschillende handschriften zijn, doch hij is sportief genoeg om het daar maar bij te laten.
Dat darts niet iets is van de laatste tijd getuige de ernstige schade die werd toegebracht in de periode rond 1962 toen vele leerlingen over dartpijltjes beschikten en deze te pas en te onpas naar het bord gooiden zodra de leraar de klas verlaten had. Door het dreigen met ernstige sancties kon dit vandalisme de kop in worden gedrukt.
Roken was uiteraard verboden doch vele leerlingen waren al behoorlijk verslaafd. Tijdens de pauze werd dan ook regelmatig stiekem gerookt ook al was dat vooral in de winter goed te zien als er aan het einde van het schoolplein een blauwe walm hing. de leraren rookten zelf ook dus zij begrepen best hoe dat werkte, je hield gewoon je sigaret in je hand in je zak en wachtte tot zij voorbij waren. De heer Van Amelrooy schepte er genoegen in om met je in gesprek te gaan als hij doorhad dat je met een brandende sigaret in je jaszak stond..... menigeen heeft een blaartje opgelopen.
Eén van de leukste lessen was natuurlijk de naschoolse danslessen van het echtpaar Poptie. Ik herinner mij nog goed dat de jongens aan de ene kant van de zaal moesten staan, de meisjes aan de andere kant. En dan klonk het "De heren vragen een dame" waarop er natuurlijk een run ontstond op het leukste meisje. Je moest dan netjes een buiging maken om het meisje te vragen met jou te dansen. Aanvankelijk ging alles een beetje houterig doch in het tweede dansjaar mochten de "besten van de klas" met een selectie van andere scholen meedoen om uiteindelijk op het grote galabal in de zaal van De Dierentuin demonstraties te geven.
Het volgende artikel kwam ik op internet nog
tegen:
Opgetekend door Jan Heek
CLIFF RICHARD KOMT (ANEKDOTE)
Anne Frank Mulo Den Haag - vrijdag 6 april 1962
Met twaalf leerlingen op stap naar Schiphol,
t.w.
Ineke van Vliet, Rina van Veldhoven, Olga Geerlings, Tinneke
Leleyveld, Marijke Meijer, Marian Eckhardt, Els Eckhardt, Deine
Meeng, Lia Sabée, Lydia Mondt, Elly v.d.Vegt en Manja Lasschuyt.
Het is half negen, de bel gaat en de leerlingen gaan de school binnen. De “meiden”van klas 2c hebben de eerste twee uur gymnastiek van mevrouw Dunker. Het onderwerp van de dag is: CLIFF RICHARD. Cliff zal vandaag voor de eerste keer naar Nederland komen. Om kwart over twaalf zal hij op Schiphol landen. Onder de gymles wordt over niets anders gesproken dan over Cliff. Een paar vatten het plan op om naar Schiphol te gaan. Ja, roepen een paar anderen, dat kunnen we best doen. Dan zegt er eentje laten we met z’n allen op de fiets gaan, maar een ander zegt dat duurt te lang. Nou dan gaan we met de bus, maar die is te duur. Het gesprek wordt onderbroken want de bel gaat en we moeten naar de klas toe. Er wordt met grote letters op het bord geschreven: OP NAAR SCHIPHOL PER FIETS WIE GAAT ER MEE?
Er wordt nog veel meer opgeschreven, maar als mevrouw v. Meteren (onze wiskundelerares) binnenkomt moet alles van het bord af. We hebben nu Algebra, de aandacht moet nu bij de Algebra les zijn. Niet van iedereen is de aandacht bij de les. Enkele schrijven verhit briefjes, welke stiekem door de klas worden verspreid. En zo broeit het plan steeds verder om met z’n allen naar Schiphol te gaan. Om kwart voor elf gaat de bel, we hebben een kwartiertje pauze.
In de gang wordt druk over Cliff gesproken. De jongens zeggen: jullie durven het niet.
Dat geeft de doorslag, met z’n twaalven verlaten we de school, we staan buiten, wat moeten we nu doen. Terug kan niet, want dan worden we door de jongens uitgelachen. Dan maar door roepen we geestdriftig. We spreken af om vijf over elf, met een fiets, op de brug bij de nieuwe kerk te zijn. Vijf over elf zijn we met z’n twaalven en zeven fietsen op de brug. Sommige hebben hun fiets op school staan en moeten bij anderen achter op, want die fietsen kunnen we niet gaan halen. Daar gaan we dan richting Leiden. Opgewekt kwebbelend en allerlei zotte dingen bedenkend. Als we in Voorburg zijn zegt Ineke: kunnen we niet beter met de trein gaan, dat is niet zo duur hoogstens 75 cent! Goed we gaan met z’n allen het station van Voorburg binnen. Het kost f 3,75 met de trein naar Amsterdam en dan moeten we weer terug naar Den Haag, want daar vertrekt de trein naar Amsterdam. Nee dat willen we niet, dat kost te veel geld, dan maar verder per fiets. Telkens wisselend van fiets zijn we om ongeveer half één bij Voorschoten. Dan plotseling een lekke band, we zijn vlak bij een koffiehuisje en zetten onze fietsen daar neer. We gaan naar binnen en bestellen allemaal een kleinigheidje. Ineke belt een buurvrouw op met het verzoek of zij tegen haar moeder wil zeggen dat ze tussen de middag niet thuis komt. In overleg met elkaar besluiten we onze poging om naar Schiphol te gaan op te geven. De school wordt gebeld en we krijgen de heer Cramer (na het een paar keer geprobeerd te hebben) aan de telefoon. We vertellen waar we zitten en dat we er spijt van hebben dat we dit gedaan hebben. We krijgen de raad van de heer Cramer om zo spoedig mogelijk naar school terug te keren. We horen ook dat de heer Cramer onze ouders en de politie heeft ingelicht. Nu is Rina, die belde, helemaal vergeten te vertellen dat we met een lekke band zitten. Dan nog maar een keertje bellen en het is Olga die nu het woord voert. Ze krijgt de heer Richolt aan de telefoon. Ze vertelt dat we met een lekke band zitten en vraagt wat we nu moeten doen. De heer Richolt zegt ons dat we eerst moeten proberen de band te laten plakken, lukt dit niet dan moeten we naar de politie in Voorschoten gaan en vragen wat we nu verder moeten doen. We beloven dit te zullen doen.
Enkele heeft het bericht dat de heer Cramer de politie heeft gebeld zo aangegrepen dat toen er een politiewagen voor het koffiehuis stopte zij zich gingen aangeven. Die agenten wisten van niets, ze gingen alleen maar wat eten en drinken. Wij een beetje teleurgesteld, want we dachten dat zij ons wel naar huis zouden brengen. Ja, nu zit er niets anders op dan een fietsenmaker op te zoeken en te vragen of de band gemaakt kan worden. Na een kwartiertje zijn we bij een fietsenmaker, hij kijkt naar de band en vertelt ons, dat als de band gemaakt moet worden dit zes gulden kost. Dat is te veel, want zes gulden hebben we niet eens. Dan maar naar de politie toe. We moeten lopen, want we zitten met de kapotte band. Na veel vragen zijn we eindelijk bij het politiebureau. We gaan eerst voor de deur op een stoepje zitten om even uit te rusten. Daarna naar binnen, er hangt een bordje met erop: “hier melden”, nou dat doen we dan. Manja zal het woord voeren. Het raampje gaat open en daar staat een politieagent voor ons. Hij vraagt: “wat komen jullie hier doen?” Manja vertelt het hele verhaal. De agent kan zijn lachten niet inhouden, hij heeft de grootste pret met een mevrouw die achter een bureau zit. “Ja” zegt hij, er zit niets anders op dan dat jullie de fiets met een bode meegeven die een eindje verderop woont. Nu moeten we nogal nodig naar de wc, we vragen of we even naar de wc mogen, nou dat mag. Daarna gaat het richting bode, er is niemand thuis, maar een buurvrouw is wel thuis en zij neemt de fiets van ons aan. Nu moeten er een paar met de bus terug, want er is één fiets minder. Elly, Lydia en Deine zullen met de bus naar Den Haag gaan, de andere negen moeten naar Den Haag terug fietsen. We hebben afgesproken elkaar om 4 uur bij de winkel van C.Jamin op de Escamplaan te treffen, om 4 uur zijn we allemaal bij C.Jamin. Enkele moeders staan ons daar al op te wachten, we hebben allemaal een beetje last van onze zenuwen. We moeten nu naar school toe, daar staan de heer Cramer en de heer Kappetein op ons te wachten. De heer Cramer wil er nu niets over zeggen, we moeten maken dat we zo gauw mogelijk thuis komen en morgen horen we er wel meer van. We gaan naar ons lokaal, halen onze tassen en gaan naar huis. De volgende morgen moeten onze ouders om elf uur op school zijn. Ze hebben een lang gesprek met de heer Cramer. Om twaalf uur komt de heer Cramer in onze klas. De heer Cramer vertelt het één en ander over “lichte” muziek. We krijgen natuurlijk straf. De straf bestaat uit 3 middagen terug komen op school en op die middagen moeten we drie strafrepetities maken, die meetellen voor het zomerrapport. Rekenen, Duits en Algebra krijgen we. We vinden de straf erg meevallen, want we hebben tenslotte iets idioots gedaan.
Opgetekend door Manja Lasschuyt.
CLIFF RICHARD OP TV (ANEKDOTE)
Nadat we allemaal uit elkaar gegaan waren en ik dus
ook weer naar huis moest , was ik erg nerveus om mijn ouders te ontmoeten.
In eerste instantie waren ze erg kwaad en later toen ik alles verteld had,
konden ze er toch wel weer om lachen. Maar als goede ouders moesten zij
toch (opvoedkundig gezien), een toepasselijke straf verzinnen. 's-Avonds
zou Cliff op de TV komen en dat vertelde ik hen. Nou dat was dan een mooie
gelegenheid om mij te straffen, vroeg naar bed dus en geen TV kijken. Nu
hadden wij een voorkamer en een achterkamer, zo noemde men dat. Tussen
deze kamers zaten schuifdeuren. Voor de kou waren daar ook nog gordijnen
tussen geplaatst. Nu gaven mijn ouders niet om Cliff Richard, maar ze
waren toch wel erg nieuwsgierig naar zijn optreden. Ja en video had je
toen nog niet, dus ze konden het ook niet opnemen. Ik had mijn kamerdeur
op een kier gezet en hoorde dat Cliff op de TV was. Ja ik wilde dit toch
wel graag zien. Maar hoe? Ik ben toen heel stiekum in de voorkamer tussen
de schuifdeuren en de gordijnen op de grond gaan zitten. Ze zagen me dus
niet , maar ik kon het in ieder geval horen. Even later heb ik heel
voorzichtig door een spleetje van de gordijnen gekeken en zo kon ik toch
Cliff zien, zonder dat ze het in de gaten hadden. Maar ja, toen kreeg mijn
vader zin in koffie en mijn moeder ging naar de keuken en dat was mijn
pech, ze had me ontdekt en begon te gieren van de lach, nou toen was ook
mijn straf over en ik mocht op een gewone stoel verder alles afkijken. Erg
opvoedkundig zal het wel niet geweest zijn, maar ze vonden het achteraf
toch wel leuk allemaal. Het was trouwens al de hele buurt en familie
doorgegaan dit verhaal. Ze waren volgens mij toch wel een beetje trots op
dit avontuur van hun dochter.
Toch wel een hele leuke herinnering.
Groeten
Rina
Hoe kom je over de Loosduinseweg?
In de beginjaren van de Anne Frank waren er aan de Weesperstraat nog geen
lokalen voor tekenen / handvaardigheid. Daarvoor moesten we dan naar het
gebouw aan de Mient. Voor zover ik me kan herinneren gingen we daar de
vrijdagmiddag naar toe. Een van de leuke acts die de jongens dan als
groep onderweg opvoerden was "bruggetje hangen". Aangekomen bij de
Loosduinseweg (of -kade) zetten de jongens de fietsen tegen de brugrailing.
Gingen naar de ene kant van de brug, lieten ons zakken en gingen al handje
verpakkend hangend naar de andere kant van de brug. Klommen daar naar boven en
fietsten dan alsof alles de gewoonste zaak van de wereld was door naar de
Mient.
Dan het roken op het schoolplein aan de achterkant bij de sportvelden. In de pauzes mochten we het plein niet af maar er waren al verstokte rokers onder ons. De oplossing om de rook kwijt te raken was echt ingenieus: een gat gemaakt in een van de zinken regenpijpen achteraan op het plein en daar konden we dan de rook in blazen zodat de pleinwachthebbende leraren niet in de walm liepen maar de rook mooi bovenaan uit de dakgoot omhoog kringelde.
Nu ik het toch over roken heb:
Een keer, aan de voorzijde van de school op de openbare weg, gepakt voor
roken en dat betekende 200 keer de volgende regel:
Het roken, benevens het in de hand houden van rookmateriaal, zijn in en om de
school verboden. (Ken 'm dus nog uit mijn hoofd!)
SEKSUELE VOORLICHTING, TOEN AL?
We waren 13 jaar of zo. Ik had thuis in de boekenkast een tweetal boeken ontdekt over seksualiteit en de werking van onze voortplantingsorganen. Ik kon die interessante en opwindende kennis natuurlijk niet voor me houden en moest het aan de vriendjes in de klas vertellen wat ik zoal gelezen had. Vooral die tekeningen die in de boeken stonden waren zeer verhelderend en ik tekende dan ook uitgebreid de werking van het vrouwelijke deel op ons schoolbord. In diverse afleveringen (meestal op de zaterdag na de lessen) verzamelden zich al snel een groepje dat het naadje van de kous wilden weten. Kees kan zich dat nog goed herinneren vertelde hij mij onlangs. "Volgens mij speelde dat zich af op zaterdag na schooltijd. En zaten wij in en hoekje van de klas, met rode oortjes, te luisteren naar jouw verslag van de die week gelezen bladzijden in het grote vertelboek van je vader."aldus Kees. Later, ik meen in de derde klas, kregen we officiële seksuele voorlichting door de heer van Ammelrooy. Inmiddels waren wij al zo ver gevorderd in het boek van mijn vader dat één van de eerste opmerkingen tijdens de les was: "Wat wilt u weten meneer?".... groetjes van Jan
WIE VOLGT?
Heb je ook leuke herinneringen en wil je deze met ons delen, schrijf dan een kort verhaaltje en zend dit dan aan ons